Fjórðungur Breiðavíkudrengja er látinn

Það er ekki annað hægt en að dást að því framtaki að efna táknrænnar minningarathafnar um alla þá landsmenn sem látist hafa í umferðinni sl. 40 eða frá H-deginum 26. maí 1968. Þetta er vel til fundið hjá annars árs nemendum Listaháskóla Íslands aðraða upp hundruðum skópara framan og til hliðar við Dómkirkjuna.

Ámóta mætti gera til að minnast fórnarlamba vistunarúrræða barnaverndaryfirvalda á fyrri tímum. Það væri þá hugsað sem táknmynd þeirra fórna sem íslenska þjóðin hefur fært á vistheimilum landsins. Fórna sem í flestum tilfellum hefði mátt koma í veg fyrir.

Í dag eru samkvæmt bestu upplýsingum 31 af 128 drengjum sem vistaðir voru að Breiðavík á árunum 1955-1972 látnir. Það er fjórði hver "drengur", sem er afar hátt hlutfall hjá fólki sem liðlega fimmtugt eða sextugt. Sláandi hátt hlutfall raunar. Margir aðrir lifa, en lífi sem lagt var í rúst.  Hvernig væri best að halda minningu látinna Breiðavíkurdrengja á lofti?

Minnast fórnarlamba umferðarslysa

Athugasemdir

[Grettir (IP-tala skráð) 4.6.2008 kl. 22:37]

Það er falleg og göfug hugsun að minnast þeirra drengja úr Breiðavík sem hafa dáið 1955-1972.

En hvað með þá sem voru þarna 1973 eða 1974 - eru þeir ekki með á listanum, eins og Stulli og Einar?

En um leið er mikil og sár vanvirðing hvernig umræðan er sett upp gagnvart þeim sem voru á öðrum vistheimilum og hafa misst lífið. Eins og Breiðavíkurpiltar séu mikilvægari en öll hin börnin? Hef líka séð að þeir kalla sig ættbálkinn sem er gott og vel, en um leið má ekki gleyma þjáningum og lífshörmum hinna sem voru á "öðrum tímabilum" í Breiðavík eða á "öðrum heimilum" og sem regnbogasamtök eiga samtökin að standa undir nafni og láta eitt yfir alla ganga.

Þetta eru samtök sem eru sterkust ef allir eru settir undir sama hatt og allra þeirra sem hafa dáið verði minnst hvort sem það eru stelpur eða strákar. Og endilega taka út þessi ártöl, til 1972, var ekki Breiðavík í fullum rekstri í mörg ár eftir það?

Flottast væri að setja upp steinvegg eða súlu (eins og gert er við dána hermenn) þar sem nöfn allra sem eru dánir eru letruð á og nafn á vistheimilinu. Þá væri engum mismunað hvorki lifandi ættingjum eða dánum fórnarlömbum.

Síðan væri hægt að hafa góðgerðar rokktónleika fram á rauðan morgunn og láta miðaverðið borga minnisvarðann.

 Hvar ætti að staðsetja vegginn er aftur á móti stóra spurningin?.

Er annar með betri uppástungu?