Breiðavíkurlífið um 1980

Á þessari slóð er hægt að hlusta á mjög fróðlegt viðtal Jónasar Jónassonar frá því um 1980 við nafna sinn, forstöðumann á Breiðavík um 1980, við uppeldisfulltrúa þar og tvo ónafngreinda "vistmenn".

Þetta er löngu á eftir ofbeldisfyllsta tímabilið og vistmenn orðnir miklu færri en áður, en kvartanir forstöðumannsins eru athyglisverðar; heimilið fjárvana, engin eftirfylgni eftir vistun og öll loforð um umbætur vanalega svikin. Uppeldisfulltrúinn er ekki glöð heldur og enn síður piltarnir tveir sem rætt er við - og einhver depurð að svífa yfir vötnunum, hálfgert vonleysi. Holl hlustun.

Gaman væri að fá komment frá fyrrum vistmönnum þessa tímabils, um 1978-1980. Að öllum líkindum var endanlega búið að loka breiðavík skömmu eftir viðtalið. Kannski átti það sinn þátt í því!?

 

 

Athugasemdir

[Anna , 8.8.2009 kl. 14:41]

Ég hef komið á Breiðavík en því miður kom ég ekki inn enn mun gera það næst þegar ég kem þarna við.

Að hlusta á þetta viðtal. Fæ ég það á tilfinningunni að þetta heimili var stundum rekið sem hegningarheimilið. Það vantaði mikinn pening, 5 starfsmenn enn enginn sálgæsla að fá fyrir drengina.  Einnig kom fram að drengirnir sáu um hreingerningar. En hvað gerðu þá starfsmennir? Hvað var þeirra starf? Einnig talar Jónas um( að koma þessu fyrir ) hann var að tala um drengina. Sem vakti athygli mína. Maður heyrir í gegnum viðtalið viðhorf starfsmanna til drengjanna og fordóma þeirra. Drengjum sem hafa farið á mis í lifinu sem var ekki alltaf þeim að kenna. Heldur vegna aðstaðna kannski heimafyrir.

Átti hjálpin ekki að vera stuðningur og skilningur. Fengu börnin það á þessu heimilli? Við ættu kannski að spyrja fagfólkið að því. En það vill stundum gleymast í allri fagmennskunni. Kerfisbundar aðferðir sem notað er enn í dag á vistheimilum og sambýlum. Ég hef 3 ára nám í sálfræði. Er ég því ekki að tala út í bláinn.

Það sem þessum börnnum þurtu mest á að halda var heimili sem gæfu þeim hlýju, ást,umhyggju g skilning. Góða skólagöngu, hollan mat, og reglur sem hæfðu aldur þeirra. Kveðja...

[Maron (IP-tala skráð) 24.8.2009 kl. 16:56]

Starfsliðið var í raun fangaverðir, sem höfðu þann starfa að halda okkur strákonum að vinnu og hegna okkur miskunarlaust fyrir minstu yfirsjónir.

Einnig passaði starfsfólkið vandlega upp á að við fyndum okkur ekkert til dundurs sem við gætum haft ánæju af, slíkt var harðlega barið niður.

[Ruth, 26.8.2009 kl. 09:57]

Mér fannst mjög dapurlegt að hlusta á þetta viðtal Tók líka eftir því að Jónas talaði um "að koma þessu fyrir" Hræðilegt að heyra talað svona um börn.....

Svo var hann þungur og áhugalaus sagðist hafa viljað vinna við þetta af því hann hafi langað til að vera bóndi eða vinna við búskap minnir mig.

Enda kom hressara hljóð í hann þegar var talað um að bæta við dýrum.

Engar heimsóknir mánuðum saman og sárt að hlusta á drenginn og finna hvað hann var niðurdreginn og leið illa.